Des_ob_struction: Οκτωβρίου 2014

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

141104_Ο04_ΘΘ_Κ

https://drive.google.com/file/d/0ByCa1IcWzlWmN2NVZUtYbVV5Wlk/view?usp=sharing

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

http://www.dsrny.com/

Λόγω του ότι έγινε στο μάθημα της Οικοδομικής την Τρίτη (21/10/2014) θα πρέπει να διορθωθούν όλοι οι ΤΙΤΛΟΙ που δεν τηρούν την παρακάτω μορφή:

141021_Ο04_ΣΘ_ΑΧ, όπου

1. είναι η ημερομηνία,
2. είναι η Ο04 με Ο μποροστά
3. είναι το ΣΘ, και
4. το είδος του, πχ, ΑΧ αποθηκευτικοί χώροι.

Και παραλούμε να αλάξετε και τα TAG σύμφωνα με το παρακάτω υπόδειγμα:

06, 141022, ΣΘ, όπου

1. είναι ο αριθμός ομάδας,
2. είναι η ημερομηνία (χωρίς καθέτους, παύλες κ.λ.π.), και
3. είναι το ΣΘ (Σχεδιαστικό Θέμα)
ΘΘ (ομαδικό Θεωρητικό Θέμα)
ΑΘΘ (Ατομικό Θεωρητικό Θεμά).

141021_Ο18_ΘΘ

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

141021_Ο18_ΣΘ_ΜΠΑ

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

141021_O10_ΘΘ_ΝΥ

ΝΕΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Η σημερινή τεχνολογική επανάσταση γίνεται στο «πολύ μικρό». Η έρευνα αιχμής ασχολείται με τις μοριακές ιδιότητες των υλικών. Όλα δείχνουν ότι επιστρέφουμε στην υλικότητα μέσα όμως από μία διαφορετική προσέγγιση.

Στόχος η δημιουργία κτηρίων-περιβαλλόντων με λειτουργίες και ιδιότητες που πλησιάζουν αυτές ενός ζωντανού οργανισμού ίσως ακόμα και εμπλουτισμένες με ανθρώπινη νοημοσύνη. Περιβάλλοντα που λειτουργούν με πολλαπλούς τρόπους και ταυτόχρονα διαντιδρούν με τις μεταβαλλόμενες συμπεριφορές και επιθυμίες των ανθρώπων.

Τα υλικά ως δυναμικά συστήματα

Τα υλικά σήμερα δεν περιορίζονται στις δύο διαστάσεις, δεν αποτελούν μόνο επιφάνειες που καλύπτουν το κτήριο. Είναι 3-διαστάσεων, καταλαμβάνουν χώρο. Είναι 4-διαστάσεων, εξελίσσονται στο χρόνο. Είναι ακόμα και 5- διαστάσεων καθώς μεταφέρουν ή μεταδίδουν πληροφορία.

Ήδη εδώ και δεκαετίες έχουν αρχίσει να κοιτάνε τα υλικά ως δυναμικά συστήματα και όχι με στατικούς όρους. Και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα μια διαφορετική αντίληψη για τη σχέση υλικού και μορφής καθώς αυτή δεν επιβάλλεται απ’ έξω αλλά αναδύεται μέσα από ένα ενεργό υλικό. Οποιοδήποτε υλικό, ανεξάρτητα από το πόσο απλή είναι η συμπεριφορά του, έχει ενδογενείς τάσεις και ικανότητες.

Έως τώρα αντιλαμβανόμασταν το κτήριο σαν το όριο ανάμεσα σε ένα εσωτερικό και σε ένα εξωτερικό περιβάλλον. Αυτό μας οδήγησε στο σχεδιασμό πολύπλοκων συστημάτων υψηλής τεχνολογίας κυρίως για τις όψεις, τα δάπεδα και τις οροφές που διαχειρίζονται – περιφρουρούν με σταθερότητα κάθε είδους διαφορά – μεταβολή των συνθηκών ανάμεσα στο έξω και το μέσα, εξασφαλίζοντας ένα ενιαίο και ισότροπο εσωτερικό περιβάλλον.

Έτσι η εικόνα του κτιριακού ορίου ως την οριοθέτηση ανάμεσα σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα – ένα ομοιογενές εσωτερικό και ένα περιρρέον εξωτερικό – μπορεί ενδεχομένως να αντικατασταθεί από την ιδέα των πολλαπλών ενεργειακών περιβαλλόντων ροϊκά αλληλεπιδρώντας με το κινούμενο σώμα.

Τα έξυπνα υλικά

Τα έξυπνα υλικά έχουν μεταβλητές ιδιότητες και ανταποκρίνονται σε εφήμερες ανάγκες.Δεν είναι εύκολο να συλλάβει κανείς ένα τελικό αποτέλεσμα, καθώς αυτά τα υλικά υπόκεινται σε συνεχείς μετασχηματισμούς δράσης και αλληλεπίδρασης.Τα έξυπνα υλικά μας αναγκάζουν να σκεφτούμε σε μικρή κλίμακα: τι χρειάζεται το σώμα και όχι τι χρειάζεται το κτήριο. Είτε πρόκειται για μόριο, για υλικό, για συνδυασμό ή για ένα σύστημα, τα «έξυπνα υλικά» θα παρουσιάσουν τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

1. Αμεσότητα (immediacy) – αποκρίνονται σε πραγματικό χρόνο

2. Παροδικότητα (transiency) – αποκρίνονται σε περισσότερες από μία περιβαλλοντικές καταστάσεις

3. αυτο – ενεργοποίηση (self-actuation) – η ευφυΐα τους είναι εγγενής

4. επιλεκτικότητα (selectivity) – η απόκρισή τους είναι ξεχωριστή και προβλεπόμενη

5. ευθύτητα (directness) – η απόκρισή τους είναι τοπική σε ένα ενεργοποιημένο γεγονός

Είναι μάλλον αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό, η ευθύτητα, που θέτει την μεγαλύτερη πρόκληση στους αρχιτέκτονες και οδηγεί στην σκέψη της χρήσης των έξυπνων υλικών, επιλεκτικά και στρατηγικά. Έτσι αντί να επιλέγονται αφού έχει ολοκληρωθεί ο σχεδιασμός, τα υλικά και οι ιδιότητές τους αποτελούν το σημείο εκκίνησης. Το κτήριο δεν αποτελεί πια ένα αυτόνομο αντικείμενο αλλά έναν τόπο μεταβαλλόμενο στον οποίο συνυπάρχουν και αλληλεπιδρούν πολλαπλά συστήματα, όχι απαραίτητα όλα αρχιτεκτονικά.

Τα έξυπνα υλικά δεν φαίνονται και δεν σχεδιάζονται σαν να ήταν γνωστά αντικείμενα εγκαταστημένα σε ένα τόπο. Και αυτό επηρεάζει και τον ίδιο τον σχεδιασμό που πρέπει να εστιάζει περισσότερο στο τι θέλουμε να κάνουν αυτά τα υλικά και όχι στο πως φαίνονται τελικά.

Έχοντας πια τη δυνατότητα να σχεδιάζουμε αρχίζοντας από το πολύ μικρό, από μια μόνη κίνηση και να δημιουργούμε τοπικά και διασυνδεδεμένα γεγονότα, το πρόβλημα της εμπειρίας, του τι αισθάνονται οι χρήστες και πώς θα μπορούσαν να διαντιδρούν με το περιβάλλον τους, επιστρέφει στο προσκήνιο της.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δημήτρης Παπαλεξόπουλος, «επιστροφή στην υλικότητα», Highligths, τεύχος 13

Manuel DeLanda, Material Complexity, digital tectonics, ed. Neil Leach, David Turnbull, Chris Williams, Wiley – Academy, 2004

Michelle Addington & Daniel Schodek, Smart materials and technologies, Architectural Press, 2005

o14, ράφια για μακέτες

Ομάδα 3: Μονάδα προσωρινής ανάπαυσης

141021_O19_ΣΘ_ΑΧ

141021_O19_ΘΘ_ΜΚ

Ομάδα 11 - Μεγάλο Τραπέζι-Πάγκος με Κάθισμα (ΣΘ)

Ομάδα 11 - Σχεδιασμός με Περιβαλλοντικά Κριτήρια (ΘΘ)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΕ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ

Οι συνεχώς εναλλασσόμενες συνθήκες της εποχής μας τόσο σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο όσο και σε περιβαλλοντικό αναγκάζουν ουσιαστικά την άμεση προσαρμογή μας σε αυτές. Είναι λοιπόν φυσικό και πλέον κοινά αποδεκτό ότι και ο τομέας της κατασκευής δε μπορεί να μείνει ανεπηρέαστος.

Από τη μία πλευρά λοιπόν έχουμε τις παραπάνω μεταβολές και από την άλλη μία σειρά πρακτικών εφαρμογών σε κατασκευαστικές μεθόδους ανάλογα με κάθε πρόβλημα που προκύπτει. Βέβαια ανάλογα με το εκάστοτε ζήτημα και τη κλίμακα του, ακολουθείται συγκεκριμένη μεθοδολογία που αφορά την παρατήρηση των επιμέρους θεμάτων προς διόρθωση, την ανάπτυξη στρατηγικής επίλυσης και προγράμματος και τελικά την πρόταση των βέλτιστων λύσεων με τις κατά το δυνατό μικρότερες οικονομικές ζημίες.

Πιο συγκεκριμένα, και στη δική μας θεωρητική εργασία επιλέξαμε τη μικροκλίμακα ενός σπιτιού, στη βάση ανάπτυξης των βασικών αρχών που επηρεάζουν το σχεδιασμό και ευνοούν το περιβάλλον. Αν και ακόμη και η μικρότερη οικία δε μπορεί να αποτελεί ένα ξεχωριστό οργανισμό από το γύρω δομημένο κόσμο, πιστεύουμε ότι οι τρεις βασικές δράσεις που επηρεάζουν άμεσα το σχεδιασμό με περιβαλλοντικά κριτήρια είναι η μείωση (υλικών, ενέργειας, απορριμμάτων κλπ.), η επανάχρηση και η ανακύκλωση.

Σκοπός μας, λοιπόν, είναι μέχρι το τέλος του εξαμήνου να έχουμε αναπτύξει μέσα στην εργασία μας αρχικά τη σημασία των τριών αυτών μεθόδων, με δεδομένα προσκείμενα πάντα σε κατασκευαστικές τεχνικές. Στη συνέχεια θα προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση του χρήστη και βάζοντας στοχευμένα πλέον το κτίριο μας στον ελλαδικό χώρο, θα κατανοήσουμε τέσσερις πτυχές που θέλοντας να τις αναφέρουμε επιγραμματικά είναι η σωστή επιλογή του τόπου και η μελέτη του, η εξοικονόμηση νερού και ενέργειας με σύγχρονα και όχι μόνο μέσα, η κατάλληλη για τη Ελλάδα επιλογή υλικών και τελικά η εσωτερική ποιότητα ζωής, που προφανώς αποτελεί τη βάση του σχεδιασμού.

Είναι σαφές πλέον και ευρέως συζητήσιμο στην εποχή μας ότι το κτιριακό πρέπει να αποκτήσει καλύτερη ενεργειακή συμπεριφορά μέσω μίας σωστής διαχείρισης και σωστού προγραμματισμού. Επιπρόσθετα, η ευαισθητοποίηση επί του θέματος έχει αμβλυνθεί πλήρως τόσο σε παγκόσμιο, όσο και σε τοπικό επίπεδο (βλ. καινούριο Κ.Εν.Α.Κ.), αφού η περιβαλλοντική βιωσιμότητα δεν εξασφαλίζει μόνο τη δική μας επιβίωση, αλλά και στις σύγχρονες κοινωνίες δημιουργούνται κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες για πιο καλή εμπειρία ζωής. Οπότε, καταλήγοντας, μπορούμε να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι άκρως σημαντικό για την κοινωνία μας και κατ' επέκταση για τη δουλειά του αρχιτέκτονα καθώς μέσα από αυτήν μπορούν να βρεθούν σημαντικές λύσεις που αφορούν την άμεση και έμμεση καθημερινότητα.

Βιβλιογραφία

- Sustainable Facilities - Green Design Construction and Operations, Keith Moskow, AIA, 2008

- ETFE - Technology and Design, Annette LeCuyer, Birkhauser Verlag AG, 2008

- ARCHITECTURE: COMFORT AND ENERGY, C. Gallo and M. Sala, A.A.M. Sayigh,
1988 ELSEVIER

- Architecture in a Climate of Change - A guide to sustainable design, Peter F. Smith, Architectural Press is an imprint of Elsevier

- SUSTAINABLE BUILDING DESIGN BOOK - The 2005 World Sustainable Building Conference in Tokyo

141021_Ο04_ΘΘ_Κ

https://drive.google.com/file/d/0ByCa1IcWzlWmVGVieTBsSlJjX28/view?usp=sharing

141021_012_ΘΘ_Σύγχρονα υλικά και τάσεις

https://drive.google.com/drive/#folders/0B4bqOF2gbYMXRm5CZ2tqRVNkS1E

Σύγχρονα υλικά και τάσεις

Οικοδομική V

Ιστορική αναδρομή

Από την αρχαιότητα ακόμη, ο άνθρωπος βρισκόταν αντιμέτωπος με φυσικά φαινόμενα, όπως η βροχή, ο ήλιος, ο αέρας και για να προστατευτεί και να ικανοποιήσει τις βασικές του ανάγκες, δημιούργησε τις πρώτες μορφές καταλυμάτων. Από την πρώιμη εποχή , στήριξε την οικοδομική του δραστηριότητα σε υλικά διαθέσιμα στο φυσικό του περιβάλλον, όπως το χώμα, το ξύλο και η πέτρα. Τα βασικά υλικά της αρχιτεκτονικής μέχρι τον 7ο αιώνα ήταν το ξύλο και ο πηλός. Την πιο συχνή χρήση απ' όλους τους λίθους είχε ο σκληρός, γκρίζος ασβεστόλιθος ο οποίος χρησιμοποιούνταν για οικοδόμηση οχυρών, θεμέλια κτιρίων, αλλά και για κτίρια με απλά μνημειακά χαρακτηριστικά. Στην κλασική περίοδο η χρήση του μαρμάρου αυξήθηκε σημαντικά, καθώς παρουσίαζε μεγαλύτερη αντοχή σε υγρασία, με αποτέλεσμα το υλικό να κυριαρχήσει τελικά στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Τα μέταλλα είχαν περιορισμένη χρήση στην αρχαία οικοδομική, αφού ο σίδηρος ποτέ δεν χρησιμοποιούνταν για λόγους στατικούς και είχε κυρίως διακοσμητικό χαρακτήρα.

Με την πάροδο του χρόνου η εξέλιξη των υλικών ήταν ραγδαία. Πολλά κοινά υλικά που χρησιμοποιούνται σήμερα (οπλισμένο σκυρόδεμα, το κοινό τούβλο, τσιμεντόλιθοι, μάρμαρο, γυαλί, ξύλο, μέταλλο) δεν είναι τα βέλτιστα σε όρους σχεδιασμού, αντοχής, παραγωγής και ανακύκλωσης, δεδομένου του ότι οι διαθέσιμες πηγές παγκοσμίως είναι περιορισμένες γι αυτό απαιτούνται νέα προϊόντα και συστήματα τα οποία μειώνουν την ενεργειακή κατανάλωση. Επιπροσθέτως, τα θέματα υγιεινής και ασφάλειας είναι σημαντικά και πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν σε όλο τον κύκλο ζωής των δομικών υλικών.

Η ανάγκη λοιπόν για βελτίωση των κατασκευών έχει οδηγήσει στην παραγωγή δομικών υλικών σε πολύ μεγάλο εύρος. Ως εκ τούτου, έχει σήμερα κανείς στη διάθεση του υλικά ειδικών απαιτήσεων, αυξημένων αντοχών, προηγμένης μορφής, υλικά ενισχυμένα, φιλικά στο περιβάλλον κ.α.

Σύγχρονα υλικά

Σκυρόδεμα

Με τη σημερινή του μορφή χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά στις αρχές του 20ου αιώνα, ενώ μετά το 1950 η χρήση του γενικεύτηκε, καθιστώντας το σήμερα το κυριότερο, παγκοσμίως, υλικό κατασκευών μαζί με το χάλυβα, ως οπλισμένο σκυρόδεμα. Μερικές από τις πιο βασικές υποκατηγορίες του παρατίθενται παρακάτω.

Πράσινο σκυρόδεμα

Η τεχνολογία του νέου τύπου τσιμέντου βασίζεται στο οξείδιο του μαγνησίου και ειδικά σε κάποια ανόργανα πρόσθετα. Σε αντίθεση με το κοινό τσιμέντο Portland, η κατασκευή του νέου αυτού τσιμέντου προκαλεί ελάχιστες εκπομπές CO_2,δεδομένου ότι απαιτεί χαμηλότερη θερμοκρασία κατά τη διάρκεια της παραγωγής και της επεξεργασίας του.

Οργανικό σκυρόδεμα

Αξιοποιώντας τη δυνατότητα του σκυροδέματος να συγκρατεί υγρασία, απελευθερώνει νερό κατά τις ξηρές περιόδους για τη ζωή των φυτών που αναπτύσσονται σε αυτό, προσφέροντας ένα φυσικό συστατικό στους δημόσιους αστικούς χώρους.

Το διαπερατό σκυρόδεμα
Είναι ένα μοναδικό και αποτελεσματικό μέσο για την αντιμετώπιση των σημαντικών περιβαλλοντικών ζητημάτων και τη στήριξη της βιώσιμης ανάπτυξης. Το διαπερατό σκυρόδεμα συλλέγει το βρόχινο νερό και επιτρέπει να διαρρεύσει στο έδαφος για τη μείωση των ομβρίων υδάτων.
Αυτοσυμπυκνούμενο καουτσούκ Σκυρόδεμα

Χαρακτηρίζεται από την χρήση του καουτσούκ ελαστικού ως πρόσθετου σε υλικά που βασίζονται στο σκυρόδεμα.

Ινοπλισμένο σκυρόδεμα

Ο βασικός ρόλος των ινών στο σκυρόδεμα είναι η αύξηση της παραμόρφωσης του υλικού κατά την αστοχία και γενικά ο περιορισμός της ρηγμάτωσης, ενώ παράλληλα επιτυγχάνεται και α΄θξηση της αντοχής.

Ελαφρύ αφρώδες σκυρόδεμα

Διαθέτει πολλά ευνοϊκά χαρακτηριστικά όπως το μικρό του βάρος, την ευκολία κατασκευής, την αντοχή και την αποτελεσματικότητα του κόστους.

Reactive Powder Concrete

Είναι υλικό που προκατασκευάζεται και φέρει υψηλή αντοχή στην κρούση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όλους αυτούς τους τομείς που οδηγούν σε μειώσεις του φορτίου, καθώς και σε μια περιοχή που πρέπει να είναι απομονωμένη αλλά και ανθεκτική σε ενδεχόμενο πυρκαγιάς.

Μέταλλα

Σήμερα με την εξέλιξη της τεχνογνωσίας δίνεται η δυνατότητα να τους δώσουμε την όποια μορφή θέλουμε. Τα περισσότερα έχουν μεγάλη πυκνότητα και είναι σκληρά και ανθεκτικά. Τα σημαντικότερα και πιο διαδεδομένα είναι ο σίδηρος και ο χαλκός.

Ξύλο

Πρόκειται για ένα από τα πιο οικονομικά και ελαφριά υλικά, παλαιότερα χρησιμοποιούταν για την κατασκευή κατοικιών και άλλων κατασκευών. Ωστόσο σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως στο εσωτερικό των χώρων αλλά και στην διαμόρφωση του εξωτερικού περιβάλλοντος.

Χάλυβας

Είναι το πιο διαδεδομένο κατασκευαστικό υλικό μετά το σκυρόδεμα και το ξύλο.

Γυαλί

Το γυαλί είναι το υλικό που χαρακτηρίζει την αρχιτεκτονική του 21ου αιώνα και δεσπόζει σε κάθε σύγχρονο οικοδόμημα. Σήμερα, χάρη στην προηγμένη πια τεχνολογία, οι δυνατότητες που δίνει είναι απεριόριστες.